Dziś przyjrzymy się charakterystyce norm DIN i ISO, a także podamy przykłady ich praktycznego zastosowania. Zasady nowoczesnej standaryzacji życia wymagają znajomości podstawowego znaczenia terminologii, z którą wielu wykwalifikowanych pracowników zawodów technicznych spotyka się na co dzień. Jest to niezmiernie ważne przy projektowaniu akcesoriów, potrzebnych m.in. do prawidłowej pracy urządzeń gospodarstwa domowego.
DIN i ISO w aspekcie technicznym – na czym polega ich różnica?
Obecne standardy konstrukcji opierają się na jasno sprecyzowanych zasadach, które dla przeciętnego Polaka w wymiarze czysto teoretycznym mogą stanowić mniejszą bądź większą niewiadomą. Każdy, kto miał okazję pracować w zawodzie sektora przemysłowego, zdaje sobie sprawę, że powstanie nawet najmniejszego mechanizmu nie jest dziełem przypadku. Aby sklasyfikować i opisać niezbędne mechanizmy pracy pod kątem powstawania urządzeń nowoczesnych technologii, stworzono system norm DIN i ISO. Normy te są powszechnie stosowane w szeroko rozumianej technice, służąc do określania przydatności i specyfiki działania przedmiotów codziennego użytku. Dzięki nim możliwe jest bezpieczne posługiwanie i sprawne rozróżnianie przyrządów o charakterze mechanicznym, np. kable, złączki, niszczarki. Co zatem oznaczają skróty DIN i ISO?
DIN to skrót od nazwy Niemieckiego Instytutu Normalizującego (niem. Deutsches Institut für Normung) i odnosi się do norm spisanych przez tę instytucję. Dotyczą one takich aspektów techniki jak: jakość wykonywanych produktów, poziom wytrzymałości, zastosowanie. Nie można jednak zapominać o tym, że dedykowana terminologia nie jest tożsama z systemami wielu krajów na świecie. Na określenie konfiguracji o takim samym znaczeniu stosuje się regionalne kody, które do celów klarownej identyfikacji pracy wykorzystują współczesne gospodarki. Przykładem takiego systemu może być m.in. PN (Polska Norma), której kontroli podlegają dziedziny, związane z obowiązywaniem praw autorskich na terenie naszego kraju. Wiąże się to z ochroną w wymiarze prawa, którą objęte są osoby, prowadzące własną działalność na rzecz kultury, nauki i oświaty.
Warto jednocześnie pamiętać, że istnieje również jedna klasyfikacja norm o charakterze uniwersalnym, za którą odpowiada Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna. ISO (ang. International Organization for Standarization) stworzyła system rozwiązań, które – niezależnie od kraju bądź języka – stanowi obecną teorię standardów międzynarodowego handlu. Wspólna jednostka ogólnoświatowej normalizacji ISO ułatwia rozpoznawanie i wykorzystywanie obecnych produktów, usług i systemów zarządzania. Jest to szczególnie ważne dla gospodarek, opierających się na handlu zagranicznym czy czerpiących ogromne korzyści z międzynarodowej współpracy. Wprowadzanie nowatorskich rozwiązań jest czynnością konieczną do realizacji zróżnicowanych strategii rozwoju, które nie powinny godzić w interesy bądź możliwości produkcyjne żadnego z państw. Dlatego też normy ISO mają formę dokumentów. opracowywanych przez międzynarodowych ekspertów z szerokiego wachlarza dziedzin i zrozumiałych dla wszystkich zainteresowanych własnym obszarem działalności.
Gdzie stosowane są normy DIN i ISO?
Patrząc na panujące realia współczesnego świata, możemy niewątpliwie stwierdzić, że całokształt twórczości człowieka opracowano na określonych regułach. Istotną rolę w kreowaniu stabilizacji społeczeństwa informacyjnego odgrywa sektor usług, za którym kryje się szereg zaawansowanych schematów wszystkich podlegających dziedzin. Jednym z ważnych ogniw jest bezdyskusyjnie telekomunikacja, której urządzenia działają na bazie patentów i z wykorzystaniem przedmiotów, zaprojektowanych na podstawie znajomości standardów DIN i ISO. W zależności od potrzeb, a także sposobu eksploatacji poszczególnych technologii oddziałują na mechanizm pracy, którego prawidłowy użytek ułatwia wykonywanie różnego rodzaju aktywności. Wszystko opiera się na filozofii międzynarodowej standaryzacji, dzięki której możemy uzyskać efektywność i zachować kompatybilność technik i metod produkcji. To także otwiera możliwości w zakresie prowadzenia badań, jak również usprawnienia komunikacji, do których często potrzebna jest praca zbiorowa zorganizowanych zespołów z wielu krajów.
Schematów DIN oraz ISO nie może zatem zabraknąć w innowacyjnych instalacjach elektrycznych czy też informatycznych podzespołach. Swoje oryginalne oznaczenia mają m.in. złączki samochodów, śruby urządzeń RTV i AGD, a także podstawowe spoiwa komunikacji na odległość, takie jak kable i światłowody. Wpływy wspomnianych zespołów reguł możemy obserwować w komunikacji bezpośredniej „door to door”, wymagającej odpowiednich warunków i zasad bezpieczeństwa, stosowanych na polskich i zagranicznych drogach. Wytycznych zapisów kodowania nie sposób nie znaleźć także w produktach o zastosowaniu artystycznym i naukowym, wzbogacając przez to kulturowy kanon globalizacji. Kodowanie obejmuje nadanie systemowej tożsamości dla wszelkich istniejących alfabetów, języków, liczbowych wartości, a nawet zapisu dat i godzin.